Her şey bir hikaye ile başlar. Bu hikaye danışanın gözünden sorunun hikayesidir. Sonra danışan hikayeyi farklı farklı kameralardan seyretmeye davet edilir. Ancak o zaman hikaye değişir, bağlam değişir, danışanın perspektifi değişir.
Bireysel terapilerde sınav stresi, ilişki sorunları, evlilikte çiftler arası çatışmalar, obsesyon, öfke kontrolü, duygusal kaynaklı yeme alışkanlığı, tüm fobiler ve işyeri sorunları, özgüven eksikliği gibi sorunlar ele alınırken bilişsel ve duygusal teknikler kullanılmakta, algının değişimi, duygunun değişimi ve davranışın değişimi hedeflenmektedir. Danışanın sorundan kurtulmaya çalışma veya tekrarlanan yollarla aynı hedefe ulaşmaya çalışması yerine meselesini daha geniş bir açıdan seyredebilmesini sağlamayı mümkün kılan yöntemler kullanılmaktadır. Bu bakış açısı ile bireyin durumunu kuyuya düşmüş ve çıkmak isteyen ancak biyolojik ve psikolojik (stres, korku, endişe, öfke) sebeplerle bunu başarmakta zorlanması olarak tarif edebiliriz. Buradan yola çıkarak kişinin meselesini daha geniş bir açıdan, yani kuyunun dışından kendisini görebilmesini sağlamak terapinin sağlamak istediği destek yöntemidir.
Bireyin sorunu tek başına ortaya çıkmaz ve her türlü ilişki probleminde kişinin sorunu ilişki sisteminin sorunudur. Dolayısıyla kişiler arası bağ sürekli gözetilerek, sistemin de bundan olumlu etkilenmesini sağlamaya odaklanan bir yaklaşım benimsenmiştir. Bunun sonucu olarak, aile fertlerinin, diğer sosyal ilişkilerin, iş ilişkilerinin salt davranışsal değil içsel olarak olumlu bir değişim içine girmesini sağlayan bir sonuca odaklı iyileştirme hedeflenir. Bireysel terapilerde geçmiş ele alınmakla birlikte, birey daha çok ,”şimdi”yi başlangıç noktası alan ve geleceğe odaklanan bir konuma yöneltilir.